eentje in't nederlands

Hoi familie en vrienden, jullie vragen je misschien wel af of ik nog Nederlands kan... Tja, dat vraag ik me soms ook wel af.

Maar het kan alleen maar erger worden als ik niet oefen, dus hier gaan we dan maar. Het is al een hele lange tijd geleden dat ik meer als een paar SMS'jes in't Nederlands heb geschreven, dus A.U.B. excuseer me als het niet zo mooi als mijn Engels klinkt.

Ik ben bijna gedaan met mijn derde jaar in Princeton Universiteit, zogezegd een van de beste ter wereld. Maar het is ook een van de moeilijkste, vooral emotioneel. Hier noemen we het de "oranje bubbel." Oranje omdat oranje en zwart de kleuren van de uni zijn, en bubbel omdat het echt zo is: het is heel, heel zeldzaam dat wij als studenten iets anders doen als leren, studeren, slapen (af en toe), en een beetje sport om fit te blijven. Buiten de uni is er in feite niet zo veel te doen hier in het dorp van Princeton, en vooral is er heel veel druk op ons om constant aan het werk te blijven. Een vrije dag? Nee, dat kennen we niet meer.

Gelukkig zijn er wel vrienden die er voor je zijn als je het moeilijk hebt, en gelukkig is er altijd wel wat tijd voor eten (en koken!). Dit jaar heb ik ondervonden dat mijn grootste plezier is wanneer ik voor andere mensen kan koken. Niet zo lang geleden, bijvoorbeeld, hebben we een brunch georganiseerd bij ons thuis (en bij "wij" bedoel ik ik en mijn drie huisgenoten, Théo, Pat, en Isabel). Hier een fotootje van ons feestmaal:

Raheem, Emily, en Isabel
(sorry this is all in Flemish, guys, I promise it's all good things!)

Het was heel plezierig en gezellig, vooral omdat wij, als de zogezegde oudere studenten, ook voor de jongere studenten konden zorgen. Namelijk eten meeste studenten altijd in de eetzalen op school, waar je super veel keuze hebt, maar waar het ook niet zo gezellig is om al je maaltijden te eten!

Ik ben nu ook wel vegan, en sommige mensen vragen me af en toe of dat niet moeilijk is. In feite is het heel eenvoudig; ik kook gewoon zonder vlees en eieren... en bakken? Makkelijk! Voor deze brunch had ik zelfs vegan pannenkoeken op z'en Belgisch gemaakt! En smaken deden ze, dat kan ik je beloven. Misschien maak ik binnenkort wel een blog post met het recept, als mensen dat graag zouden hebben.

Voor de rest probeer ik ook af en toe iets anders te doen. Ik speel nu geen water polo meer, en vorige week was mijn laatste dag op werk in het restaurant waar ik dit jaar een paar keer per week gewerkt heb. Als sport ga ik nu klimmen, we hebben hier zelfs een toffe ploeg (waar veel van mijn vrienden ook vandaan komen). En af en toe ga ik helpen in het tuintje juist buiten campus:

Het seizoen heeft maar laat begonnen, dus de plantjes zijn nu nog allemaal vrij jong, en ik ga hier niet zijn als ze over de zomer groot worden. Maar het doet me een groot plezier om af en toe wat buiten te kunnen werken! Het herinnert me natuurlijk aan mijn tijd op de boerderijen in Hawaii en Australië.

Behalve klimmen (en yoga) probeer ik ook af en toe te lopen (ja, ik weet, net zoals mama!). Nu dat het niet meer vriest kan ik dat weer buiten doen. Ook al zijn er hier geen bergen is er wel wat bos niet te ver weg, dus ik kan de drukte van school zo wel een beetje ontsnappen.

Ik doe nog altijd niet genoeg sport, en voel me nu minder fit als een paar jaar geleden toen ik bijna elke dag moest treinen voor water polo. Ik zou graag weer vaker sport doen, maar daarvoor heb je ook motivatie nodig, en motivatie is soms moeilijk te vinden hier in Princeton. Maar in het leven moet je balans vinden, net als wanneer je probeert een handstand te doen. Ik zoek nog altijd balans tussen school, werk, vrienden, en sport, maar beetje bij beetje lukt het wat beter.